လူတိုင္း လူတိုင္းတြင္ ေပ်ာ္ရႊင္ဖြယ္အမွတ္တရမ်ားရွိတတ္ၾကသလို ၀မ္းနည္း ဖြယ္ရာအမွတ္တရမ်ား လည္း ရွိၾက ပါသည္။ ေပ်ာ္ရႊင္ၾကည္ႏူးမႈအမွတ္တရမ်ားသည္ ျပန္လည္တမ္းတ တရရျဖစ္ေနလွ်င္ စိတ္ၾကည္ႏူး ခ်မ္းေျမ့မႈကို ခံစားရႏိုင္ပါေသာ္လည္း ၀မ္းနည္းမႈအမွတ္တရမ်ားသည္ ရင္ကို ထိခိုက္ေစပါသည္။ ကၽြန္မမွာ အမွတ္တရမ်ားစြာရွိပါသည္။ ေပ်ာ္ရႊင္ၾကည္ႏူးရသည့္အမွတ္တရမ်ားကိုလည္း တန္ဖိုးထား သက့ဲ သို႔ ၀မ္းနည္းမႈမ်ားကိုလည္း အမွတ္တရတန္ဖိုးထားပါသည္။ အမွတ္တရတန္းဖိုးထားရသည္မ်ားထဲတြင္ အာဇာနည္ေန႔လည္းအပါအ၀င္ျဖစ္ပါသည္ ။ ကၽြန္မတို႔ငယ္စဥ္အခါက အာဇာနည္ေန႔တိုင္း ေက်ာင္းမွာ ရွိသည့္ အာဇာနည္ေက်ာက္တုိင္ကိုအေလးျပဳၾကရသည္။ က်ဆံုးေလၿပီးေသာ ဗိုလ္ခ်ဳပ္ေအာင္ဆန္းႏွင့္တကြ အာဇာနည္ မ်ားကို အေလးျပဳဆိုတ့ဲ အသံကိုၾကားလိုက္ရသည္ႏွင့္တစ္ၿပိဳင္နက္ အေလးျပဳရင္း ကၽြန္မ မ်က္ရည္က ေၾကြက် ေျမခခ့ဲရပါသည္ ။ဗိုလ္ခ်ဳပ္ႏွင့္တကြ အာဇာနည္အားလံုးကို မျမင္ဖူးခ့ဲပါ။ သို႔ေသာ္… ဗိုလ္ခ်ဳပ္ေအာင္ဆန္း ႏွင့္တကြ က်ဆံုးေလေသာအာဇာနည္မ်ားအားလံုးသည္ တိုင္းျပည္အတြက္ အသက္ေပးခ့ဲ ရေသာ ေလွေလွာ္ရင္းတက္က်ိဳးခ့ဲရသည့္အတြက္ မိသားစုႏွင့္ထပ္တူထပ္မွ် ၀မ္းနည္းေၾက ကြဲေသာေၾကာင့္ က်ရ သည့္မ်က္ရည္မ်ားပင္ျဖစ္ပါသည္။….မ်က္ရည္မ်ားၾကားမွပင္ ဆရာေဇာ္ဂ်ီေရးဖြဲ႕ခ့ဲသည့္ “ ….သခင္ ေအာင္ဆန္း၊ ျပည္သူ႔ပန္းသည္၊ ပြင့္လန္းခါစ၊ ေၾကြလိုက္ရ၏။ ေျမခ သတင္း၊ မိုးႀကိဳးခြင္းသို႔၊ အိမ္တြင္းအိမ္ျပင္၊တို႔လမ္းခြင္၌၊မခ်င့္မရဲ၊ ၀မ္းနည္းခံခက္၊ မ်က္စိမ်က္ႏွာ၊ ညွိဳးၾကရွာသည္။ ရြာဦးပါမွ၊ သခ်ၤိဳင္းထိ..” ကဗ်ာကို သတိရလိုက္မိပါသည္။ ကဗ်ာေလးကိုခံစားရင္းမ်က္ရည္၀ဲမိသလို မ်က္ရည္၀ဲရင္း ဒီကဗ်ာေလး၏ အတိမ္အနက္ကိုသတိထားမိပါသည္။ ဗိုလ္ခ်ဳပ္ကို မည္မွ်အေလးထားေၾကာင္းေပၚလြင္ေစ သည့္ ကဗ်ာေလးလည္းျဖစ္ပါသည္။
သို႔အတြက္ေၾကာင့္ ဗိုလ္ခ်ဳပ္ႏွင့္တကြ အာဇာနည္မ်ားအားလံုးအသက္ေပးၿပီးရယူခ့ဲရသည့္ ျမန္မာ့ လြတ္လပ္ေရးကိုကၽြန္မတို႔လူငယ္ထုက အသက္ေပးၿပီးကာကြယ္မွသာ ဗိုလ္ခ်ဳပ္ႏွင့္တကြ အာဇာနည္မ်ား၏ အသက္ေပးဆပ္ရမႈႏွင့္ ထိုက္တန္မည္ဟု ငယ္စဥ္ကတည္းက ေတြးခ့ဲဘူးပါသည္။ မိမိကိုယ္တိုင္ေရာ မိမိပတ္၀န္းက်င္ကိုေရာ အၿမဲေမးခ့ဲဘူးသည့္စကားတစ္ခြန္းရွိပါသည္။ ဗိုလ္ခ်ဳပ္ကိုတကယ္ ခ်စ္ၾကပါရဲ႕ လားလို႔.. ဗိုလ္ခ်ဳပ္ကိုတကယ္ခ်စ္မခ်စ္ဆိုလွ်င္ မိမိတို႔လုပ္ရပ္မ်ားက သက္ေသျပေနမည္မွာမလြဲပါ။
ဗိုလ္ခ်ဳပ္သည္ တိုင္းတစ္ပါးသား ကုလားျဖဴမ်ားကို ျမန္မာ့ေျမေပၚမွ အၿပီးတိုင္ေမာင္းထုတ္ႏိုင္ခ့ဲပါ သည္။ လြတ္လပ္ေရး၏အႏွစ္သာရကို ဗိုလ္ခ်ဳပ္မခံစားခ့ဲရပါ။ သို႔ေသာ္..ကၽြန္မတို႔တစ္ေတြခံစားေနၾကရပါၿပီ။ အသက္ ေပးကာအရယူခ့ဲေလေသာျမန္မာ့လြတ္လပ္ေရးသည္ ယေန႔ေခတ္ ယေန႔ကာလ တြင္မွ်အခ်ည္းအႏွီးျဖစ္ၾကရ ေတာ့မွာလား။
မည္သည့္ေခတ္ မည္သည့္ကာလမဆို ကိုယ္က်ိဳးရွာသမားမ်ားကရွိေနမွာအမွန္ပါ။ တိုင္းတစ္ပါးသားက လာေရာက္ကၽြန္ျပဳခ့ဲပါေသာ္လည္း အသားထဲကေလာက္ေကာင္မ်ားမပါပါက ႏွစ္ေပါင္း၁၀၀ေက်ာ္ၾကာမွ် ကၽြန္ သက္ရွည္မည္မဟုတ္ပါ။ မ်ိဳးခ်စ္စိတ္ရွိသူမ်ားက တစ္ဖက္ အသားထဲကေလာက္ေကာင္မ်ားက တစ္ဖက္ႏွင့္ အ ခ်င္းခ်င္းအားၿပိဳင္မႈမ်ားေၾကာင့္သာ ကၽြန္သက္ရွည္ခ့ဲရျခင္းျဖစ္ပါသည္။
ဗိုလ္ခ်ဳပ္ေအာင္ဆန္းလို မိမိအက်ိဳးထက္ႏိုင္ငံေတာ့္အက်ိဳးကိုၾကည့္သည့္ သူရဲေကာင္းမ်ားစြာေပၚေပါက္ လာခ့ဲေသာေၾကာင့္သာ ျမန္မာျပည္သည္ ၁၉၄၈ခုႏွစ္ ဇန္န၀ါရီလ၄ရက္ေန႔မွာသူတစ္ပါးလက္ေအာက္မွ လြတ္ေျမာက ္ကာ အခ်ဳပ္အျခာအာဏာပိုင္ႏိုင္ငံအျဖစ္သို႔ေရာက္ရွိခ့ဲရပါသည္။ သို႔ေသာ္ ဗိုလ္ခ်ဳပ္ေအာင္ဆန္းႏွင့္ တကြ အာဇာနည္ ေခါင္းေဆာင္ႀကီးမ်ားသည္ လြတ္လပ္ေရး၏ အရသာကိုပင္ မခံစားလိုက္ရဘဲ ၁၉၄၇ခုႏွစ္ ဇူလိုင္ လ(၁၉)ရက္ေန႔တြင္ပင္ က်ဆံုးခ့ဲရရွာေလ သည္။ ေလွေလွာ္ရင္း တက္က်ိဳးခ့ဲရသည့္ အာဇာနည္ သူရဲေကာင္းမ်ားအား မိသားစုအတြက္ သာမက ႏိုင္ငံေတာ္ အတြက္ ဆံုးရံႈးမႈႀကီး တစ္ရပ္ျဖစ္ခ့ဲရပါသည္။
ဗိုလ္ခ်ဳပ္ေအာင္ဆန္းသည္တိုင္းတစ္ပါးသားက်ဴးေက်ာ္သူနယ္ခ်ဲ႕မိစၦာမ်ားကို အသက္ေပးၿပီး တိုက္ ထုတ ္ခ့ဲသည့္ သမိုင္းသည္ ေမ့ေပ်ာက္လို႔မရပါ။ သမိုင္းစာမ်က္ႏွာကိုေက်ာ္လြန္လို႔လည္းမရႏိုင္ပါ။ သမိုင္းသည္ ေမ့ေပ်ာက္ရန္မဟုတ္။သိမ္းထားရန္လည္းမဟုတ္ျပန္ပါ။ သမိုင္း သည္ ေနာက္ လာေနာက္ သားတို႔အတုယူ ေလးစားတန္ဖိုးထားရမည့္အရာမ်ားျဖစ္သလို သမိုင္းကေပးသည့္ သင္ခန္းစာ မ်ားကိုလည္း မွတ္သားလိုက္နာရ မွာျဖစ္ပါသည္။
ကၽြႏ္ုပ္တို႔ျမန္မာျပည္သူျပည္သားမ်ားအားလံုး ဗိုလ္ခ်ဳပ္ေအာင္ဆန္းႏွင့္တကြ အာဇာနည္ေခါင္းေဆာင္ ႀကီးမ်ားကိုခ်စ္ျမတ္ႏိုးတန္ဖိုးထားၾကသည္။ ႏွစ္ေပါင္း (၆၇)ႏွစ္တိုင္ေသာ္ လည္း ေသေသာ သာၾကာ လွ်င္ ေမ့ဆိုရိုးစကားရွိေသာ္လည္း ႏွစ္လရာသီအလီလီေျပာင္းေပမယ့္ အာဇာနည္ေန႔ကိုျဖင့္ မေမ့သင့္ပါသေလဆိုတ့ဲ အတိုင္း ရင္ထဲအသဲထဲမွာမေမ့ႏိုင္ၾက။ မေမ့ႏိုင္ေသာေၾကာင့္မေမ့ သင့္ေသာေၾကာင့္ မေမ့ၾကတာ အမွန္ပါ။ သို႔ ေသာ္လည္း ဗိုလ္ခ်ဳပ္ကိုခ်စ္ေနရံုျဖင့္မၿပီး လြမ္းဆြတ္တမ္းတေန ရံုျဖင့္မၿပီးေသးပါ။ ဗိုလ္ခ်ဳပ္ကို တကယ္ခ်စ္လွ်င္ ျဖင့္ ႏိုင္ငံသားတိုင္း ဗိုလ္ခ်ဳပ္လမ္းစဥ္ ကို လက္ခံက်င့္သံုးသင့္ ပါ သည္။
ဗိုလ္ခ်ဳပ္သည္ လက္နက္အားကိုးျဖင့္ က်ဴးေက်ာ္ေစာ္ကားခ့ဲသည့္ တိုင္းတစ္ပါးသားမ်က္ႏွာျဖဴမ်ားကို မုန္းတီး သည္။ မိမိႏိုင္ငံရဲ႕အခ်ဳပ္အျခာအာဏာကို ျမတ္ႏိုးတန္ဖိုးထားသည္။ မိမိႏိုင္ငံကိုခ်စ္ျမတ္ႏိုး သည္။ ေမြခံ ထိုက္ေစဆိုသည့္စကားအတိုင္း ကၽြႏ္ုပ္တို႔ျမန္မာႏိုင္ငံသားမ်ားအေနျဖင့္ ဗိုလ္ခ်ဳပ္ေအာင္ဆန္းႏွင့္တကြ က်ဆံုးေလၿပီးေသာအာဇာနည္ေခါင္းေဆာင္ႀကီး မ်ားကိုအမွန္ တကယ္ ခ်စ္ျမတ္ႏိုးလွ်င္ျဖင့္ ဗိုလ္ခ်ဳပ္လမ္းစဥ္ အတိုင္း မိမိတိုင္းျပည္ႏွင့္မိမိလူမ်ိဳးအေပၚသစၥာေစာင့္သိၿပီး မိမိႏိုင္ငံကိုကာကြယ္ရံုမွတပါး အျခားမရွိပါ။
ခင္လယ္လယ္ခ်စ္(ျမန္/ဂုဏ္)
No comments:
Post a Comment