Who is the Leader of Democracy (ဒီမိုကေရစီေခါင္းေဆာင္ဆိုတာ ဘယ္သူလဲ..)

Leader do not make democracy people do ဒီမိုကေရစီကို ျပည္သူလူထုကသာ ေဖာ္ေဆာင္ႏိုင္တယ္။ ေခါင္းေဆာင္တစ္ဦးတစ္ေယာက္ထဲက မေဖာ္ေဆာင္ႏုိင္ဘူးဆိုတ့ဲ စာသားေလးကို သေဘာက်မိပါတယ္။ ဒီမိုကေရစီကို လူတစ္ဦးတစ္ေယာက္ထဲက အေကာင္အထည္ေဖာ္ႏိုင္သည္မဟုတ္ဘဲ ျပည္သူလူထုကသာ ဒီမိုကေရစီက်င့္စဥ္ကို စည္းကမ္းနည္းလမ္းက်နစြာ က်င့္ၾကံမွသာလွ်င္ ဒီမိုကေရစီ၏ အႏွစ္သာရကို အမွန္တကယ္ရရွိမွာျဖစ္ပါသည္။

Mobocracy(လူအုပ္စုဖြဲ႕ အႏုိင္က်င့္မႈမ်ိဳး)၊ 

Anarchy(အၾကမ္းဖက္နည္းနဲ႔ယူသည့္ မင္းမ့ဲ၀ါဒမ်ိဳး)၊

 Electocracy( မဲဆႏၵရွင္ျပည္သူမ်ားကို မဟုတ္မမွန္မက္လံုးေတြေပး၊ လိမ္ညာမဲဆြယ္ၿပီးယူရင္တ့ဲ ေရြးေကာက္ပြဲအဓိက၀ါဒ)၊

Autocracy(လူတစ္ဦးတစ္ေယာက္ကို ဗဟိုျပဳၿပီးမီွခိုလြန္းတ့ဲသေဘာ)၊

Polyarchy(လူထုကို မဲထုတ္စက္လိုသေဘာထားၿပီး လူနည္းစုေရေပၚဆီ လူတတ္၊ လူလည္တစ္သိုက္က အုပ္စိုးဖို႔ႀကိဳးစားမႈ) 

တို႔သည္ ဒီမိုကေရစီမျဖစ္ႏိုင္ေတာ့ပါ။ တကယ္ေတာ့ ဒီမိုကေရစီဆိုတာ ျပည္သူ႔အတြက္ ျပည္သူကိုယ္တိုင္ တင္ေျမွာက္တ့ဲအစိုးရလို႔အဓိပါယ္ဖြင့္ဆိုထားၾကသည့္အတြက္ ဒီမိုကေရစီ၏ေခါင္းေဆာင္သည္ျပည္သူ သာျဖစ္ပါေၾကာင္း……………….

လူငယ္မ်ားႏွင့္ ပါတီႏိုင္ငံေရး

                                                                                       ခင္လယ္လယ္ခ်စ္(ျမန္/ဂုဏ္)

“ သမိုင္းဘီးသည္ရပ္၍မေန။ခုတ္ေမာင္းေနသည္ ”ဆိုသက့ဲသို႔ ေျပာင္းလဲမႈတိုင္းတြင္ အက်ိဳးအျပစ္မ်ားစြာရွိ ပါ သည္။ မည္သည့္အရာတြင္မဆို အဆိုးခ်ည္းရွိမေနတတ္သလို အေကာင္းခ်ည္းလည္းမျဖစ္ႏိုင္ပါ။ အၿမဲ တမ္းမွားေနသည္လည္းမရွိသလို အၿမဲတမ္းမွန္ေနသည္လည္း မရွိတတ္ပါ။ သို႔ေသာ္ အမွန္တရားဆိုသည္ ခ်န္ထား၍မရျပန္ပါ။ 

ျမန္မာ့သမုိင္းေၾကာင္းကိုျပန္ေျပာင္းၾကည့္မည္ဆိုလွ်င္ ေရႊထီးေဆာင္းခ့ဲရသည့္ ကာလမ်ားရွိသက့ဲသို႔ ေခတ္ ဆိုး စနစ္ဆိုးမ်ားႏွင့္လည္း ၾကံဳေတြ႕ခ့ဲရဘူးပါသည္။ျမန္မာႏိုင္ငံသည္ ပေဒသရာဇ္ေခတ္၊ နယ္ခ်ဲ႕ ကိုလိုနီ ေခတ္၊ ပါတီ၀ါဒစြဲ ျပင္းထန္ေသာ ႏိုင္ငံေရးေခတ္၊ ပါတီစံုပါလီမန္ဒီမိုကေရစီေခတ္၊ ေတာ္လွန္ေရး ေကာင္စီ ေခတ္၊ ျမန္မာ့ဆိုရွယ္လစ္လမ္းစဥ္ပါတီေခတ္ ၊ ႏိုင္ငံေတာ္ၿငိမ္၀ပ္ပိျပားမႈတည္ေဆာက္ေရးအဖြဲ႕ႏွင့္ႏိုင္ငံ ေတာ္ ေအးခ်မ္း သာယာေရးႏွင့္ဖြံ႕ၿဖိဳးေရးေကာင္စီေခတ္ဟူသည့္ ေခတ္ကာလမ်ားကို ၾကံဳခ့ဲၾကရပါသည္။

ကိုလိုနီေခတ္ဆိုးစနစ္ဆိုးေခတ္မွာ ဒူးမေထာက္လက္မေျမွာက္ခ်င္ပါပဲ ျမန္မာ့ဇာတိမာန္ညွိဳးမွိန္ခ့ဲရ သည္။သူ႔ကၽြန္မခံႏိုင္ေသာ တိုင္းရင္းသားညီအစ္ကိုေမာင္ႏွမမ်ားေပါင္းစည္းကာ လြတ္လပ္ေရးကို အရယူ ခ့ဲၾက သည္။ ေခတ္အဆက္ဆက္ကို တာ၀န္ယူခ့ဲရသည့္ အစိုးရအဖြဲ႕မ်ားသည္ တိုင္းျပည္တိုးတက္ေစရန္ႏွင့္ တည္ၿငိမ္ေအးခ်မ္းေအာင္ အတတ္ႏိုင္ဆံုးေဆာင္ရြက္ခ့ဲၾကေသာ္လည္း ျပသနာမ်ိဳးစံုႏွင့္ရင္ဆိုင္ၾကံဳေတြ႕ ခ့ဲရ ပါသည္။ေခတ္ေဟာင္းစနစ္ေဟာင္းကို သင္ခန္းစာယူ ၊အားနည္းခ်က္မ်ားကို ျပဳျပင္တည္ေဆာက္၊ အေကာင္းျဖစ္ေအာင္ ျပဳျပင္ေျပာင္းလဲရန္ႀကိဳးစားေနသည့္ ယေန႔ေခတ္ကာလတြင္ ဒီမိုကေရစီခရီးလမ္း ကို ေလွ်ာက္လွမ္းေနသည့္ အခ်ိန္အခါေကာင္းပင္ျဖစ္ပါသည္။ 

ဒီမိုကေရစီကိုေဖာ္ေဆာင္ရာမွာ ႏိုင္ငံေရးပါတီမ်ားသည္ အေရးႀကီးေသာအခန္းက႑မွပါ၀င္သည္။ အဆိုပါကာလမ်ားတြင္ ႏိုင္ငံေရးပါတီမ်ားသည္ ျပည္သူ႔အက်ိဳးကို ေဆာင္ရြက္ႏိုင္ရန္အေရးႀကီးၿပီး ႏိုင္ငံ ေတာ္ႏွင့္ႏိုင္ငံ့အက်ိဳးကိုလည္းေဆာင္ရြက္ၾကရမွာျဖစ္ပါသည္။ 

ယေန႔ျမန္မာႏိုင္ငံမွာပါတီစံုဒီမိုကေရစီစနစ္ကို ေဖာ္ေဆာင္တ့ဲေနရာမွာ ပါတီေပါင္း(၆၀)ေက်ာ္ရွိေနပါၿပီ။ ပါတီတိုင္းသည္ မိမိပါတီအတြက္ မဲဆြယ္စည္းရံုးေရး လုပ္ငန္း စဥ္မ်ားကို လုပ္ေဆာင္ေနၾကသည္ကို ေတြ႕ျမင္ေနရသည္။ပါတီတစ္ခုတြင္ေခါင္းေဆာင္ခ်ည္းေသာ္လည္းေကာင္း၊ေနာက္လိုက္ခ်ည္းေသာ္ လည္းေကာင္း ရွိေနရံုျဖင့္မရပါ။ေခါင္းေဆာင္ေကာင္း (Good Leader )ေရာ ေနာက္လိုက္ေကာင္း( Good Follower)ေရာရွိဖို႔လိုအပ္ပါသည္။ ပါတီဆိုသည္မွာ Part of the People ျပည္သူလူထု၏ အစိတ္ အပိုင္း တစ္ခုျဖစ္သည့္အတြက္ လူတိုင္းသည္ ပါတီတစ္ခုထဲမွာရွိေနမည္မဟုတ္ပါ။ မိမိသက္၀င္ယံုၾကည္သည့္ ပါတီ ထဲ ကိုသာ၀င္ၾကမွာျဖစ္သက့ဲသို႔မိမိယံုၾကည္အားထားသည့္ပါတီကိုသာ မဲေပးၾကမွာျဖစ္ပါသည္။

ပါတီ၀င္ဆိုတာ ကိုယ့္ပါတီရဲ႕ အဓိကေက်ာရိုးပါ။ အခ်ိဳ႕ကေတာ့ ပါတီ၀င္အေျမာက္အျမားရရွိျခင္းကို အဓိက ထားၿပီး အခ်ိဳ႕သည္ ပါတီ၀င္မ်ား၏ သစၥာရွိမႈႏွင့္ သက္၀င္ယံုၾကည္မႈအေပၚ အေလးထားၾကသည္။ ပါတီ၀င္ သစ္စုေဆာင္းရာတြင္အေကာင္းဆံုးနည္းလမ္း သည္ ပါတီကိုႏွစ္ႏွစ္ ကာကာလက္ခံ ယံုၾကည္သူမ်ားကို အေလးထားရမွာျဖစ္ပါသည္။ လူအမ်ားစုသေဘာက်လက္မွတ္ထိုးၿပီး ပါတီ၀င္ျဖစ္လာေအာင္ လူအေတာ္ မ်ားမ်ားမိမိပါတီကိုေထာက္ခံအားေပးလာေအာင္ လုပ္ေဆာင္ၾကရမွာျဖစ္ပါသည္။ပါတီအေျခခံ အုတ္ျမစ္ရွင္း လင္းျပတ္သားခိုင္မာမွ လူေတြက လက္ခံယံုၾကည္ၾကမွာျဖစ္ပါသည္။ လူတိုင္းပထမအႀကိမ္ မွာ ယံုၾကည္ခ်င္မွ ယံုၾကည္ပါလိမ့္မယ္။ သို႔ေသာ္ ဒီမိုကေရစီေခတ္မွာ ျပည္သူမ်ားအေနျဖင့္ ပါတီ တစ္ခု ကို မျဖစ္မေနေရြးခ်ယ္ၿပီး မဲေပးရမွာျဖစ္ပါသည္။ ျပည္သူမ်ားသည္ မိမိတို႔အက်ိဳးကို အမွန္တကယ္လိုလားသည့္ ပါတီကိုသာ အေျမာ္အျမင္ရွိရွိေရြးခ်ယ္ၾကမွာျဖစ္သည့္အတြက္ မိမိ၏လုပ္ေဆာင္ခ်က္မွန္ကန္ေနလွ်င္ ၄င္းတို႔သက္၀င္ ယံုၾကည္လာမွာ ျဖစ္ပါသည္။ 

ပါတီတစ္ခုသည္ မိမိပါတီသို႔ျပည္သူမ်ားမွ သက္၀င္ယံုၾကည္လာၿပီး ပါတီတြင္းသို႔၀င္ေရာက္ေစရန္ (သို႔ မဟုတ္) မိမိပါတီကို မဲေပးေစရန္ ျပည္သူကိုမဲဆြယ္စည္းရံုးရမွာျဖစ္ပါသည္။ ထိုသို႔စည္းရံုးရာတြင္လည္း လူငယ္အခ်င္းခ်င္းစည္းရံုးလွ်င္ ပိုမိုေအာင္ျမင္ႏိုင္ပါသည္။ မိသားစုတစ္စုတြင္ မိဘကို စည္းရံုးလွ်င္ ရခ်င္မွရ ႏိုင္မည္ျဖစ္ေသာ္လည္း လူငယ္မ်ား(ရင္ႏွစ္သည္းျခာသားသမီးမ်ား)ကို စည္းရံုးလွ်င္မိဘမ်ားပါပါ၀င္လာ ႏိုင္ပါသည္။ စည္းရံုးေရးလုပ္ငန္းစဥ္မ်ားတြင္ လူငယ္ထုကိုအသံုးျပဳျခင္းျဖင့္ရရွိလာမည့္ အားသာခ်က္မ်ား မွာ-

၁။ ေငြကုန္ေၾကးက်သက္သာျခင္း။

၂။ မိမိပါတီအတြက္ပါတီ၀င္အသစ္မ်ားစြာကိုစည္းရံုးႏိုင္ျခင္း။

၃။ လူငယ္မဲဆႏၵရွင္မ်ားကိုစည္းရံုးမည္ဆိုပါက ပိုမုိေအာင္ျမင္ႏိုင္ျခင္း။

၄။ စိတ္အားလူအားႏွစ္ျမွဳပ္ၿပီး လုပ္ေဆာင္ႏုိင္ျခင္း။

၅။ မူ၀ါဒလမ္းစဥ္မ်ားခ်မွတ္ရာတြင္ ပါ၀င္ကူညီႏိုင္ျခင္း။ 

၆။ မူ၀ါဒေဖာ္ေဆာင္ရာတြင္ သုေတသနလုပ္ႏိုင္ျခင္း။

၇။ မူ၀ါဒမ်ားႏွင့္ပတ္သက္ၿပီး သတင္းစကားမ်ားပါးႏိုင္ျခင္း။

၈။ မူ၀ါဒမ်ယဒခ်မွတ္ရာတြင္ Idea သစ္မ်ားေပးႏိုင္ျခင္း 

၉။မူ၀ါဒမ်ားခ်မွတ္ရာတြင္ လူငယ္မ်ားကိုထည့္သြင္းေစျခင္းျဖင့္ လူငယ္ထု၏ လက္ခံယံုၾကည္မႈကိုရရွိ ႏိုင္ျခင္း ။

၁၀။ ပါတီတြင္း/ပ ဆက္ဆံရာတြင္ မ်ားစြာပါ၀င္ကူညီႏိုင္ျခင္း။

၁၁။ Social Mediaမ်ားတြင္ လူငယ္ထုမ်ားပါ၀င္ကူညီႏိုင္ျခင္း။

လူငယ္ထုသည္တက္ၾကြသည္။ ျဖတ္လတ္သည္။ရိုးသားျဖဴစင္သည္။ လုပ္ခ်င္ကိုင္ခ်င္စိတ္ရွိသည္။ အလုပ္ လုပ္သည့္ ေနရာတြင္ စိတ္အားကိုယ္အားႏွစ္ၿပီးလုပ္ေဆာင္တတ္သည္။ ထိုအားသာခ်က္မ်ားကို မိမိပါတီ အတြက္အား အျဖစ္အသံုးျပဳၾကရမွာျဖစ္ပါသည္။ 

လူငယ္တို႔၏ စိတ္ကူးစိတ္သန္းမ်ားသည္ လတ္ဆတ္သည္။ လုပ္ေဆာင္ခ်က္မ်ားသည္တက္ၾကြျဖတ္လတ္ သည္။ ထို႔ေၾကာင့္မိမိပါတီ၏စည္းရံုးေရးလုပ္ငန္းစဥ္မ်ားတြင္ လူငယ္မ်ားကိုတာ၀န္ေပးေစျခင္း၊ လူငယ္မ်ား ၏ လုိအပ္ခ်က္မ်ားကိုျဖည့္ဆည္းေပးျခင္းျဖင့္ မိမိပါတီ၀င္အင္အားတိုးပြားလာႏိုင္မည္ျဖစ္ပါသည္။

Who is the Leader of Democracy (ဒီမိုကေရစီေခါင္းေဆာင္ဆိုတာ ဘယ္သူလဲ..)

Leader do not make democracy people do ဒီမိုကေရစီကို ျပည္သူလူထုကသာ ေဖာ္ေဆာင္ႏိုင္တယ္။ ေခါင္းေဆာင္တစ္ဦးတစ္ေယာက္ထဲက မေဖာ္ေဆာင္ႏုိင္ဘူးဆိုတ့ဲ စာသားေလးကို သေဘာက်မိပါတယ္။ ဒီမိုကေရစီကို လူတစ္ဦးတစ္ေယာက္ထဲက အေကာင္အထည္ေဖာ္ႏိုင္သည္မဟုတ္ဘဲ ျပည္သူလူထုကသာ ဒီမိုကေရစီက်င့္စဥ္ကို စည္းကမ္းနည္းလမ္းက်နစြာ က်င့္ၾကံမွသာလွ်င္ ဒီမိုကေရစီ၏ အႏွစ္သာရကို အမွန္တကယ္ရရွိမွာျဖစ္ပါသည္။

Mobocracy(လူအုပ္စုဖြဲ႕ အႏုိင္က်င့္မႈမ်ိဳး)၊

 Anarchy(အၾကမ္းဖက္နည္းနဲ႔ယူသည့္ မင္းမ့ဲ၀ါဒမ်ိဳး)၊

 Electocracy( မဲဆႏၵရွင္ျပည္သူမ်ားကို မဟုတ္မမွန္မက္လံုးေတြေပး၊ လိမ္ညာမဲဆြယ္ၿပီးယူရင္တ့ဲ ေရြးေကာက္ပြဲအဓိက၀ါဒ)၊

Autocracy(လူတစ္ဦးတစ္ေယာက္ကို ဗဟိုျပဳၿပီးမီွခိုလြန္းတ့ဲသေဘာ)၊

Polyarchy(လူထုကို မဲထုတ္စက္လိုသေဘာထားၿပီး လူနည္းစုေရေပၚဆီ လူတတ္၊ လူလည္တစ္သိုက္က အုပ္စိုးဖို႔ႀကိဳးစားမႈ) 

တို႔သည္ အမွန္တကယ္ ဒီမိုကေရစီမျဖစ္ႏိုင္ပါ။ တကယ္ေတာ့ ဒီမိုကေရစီဆိုတာ ျပည္သူ႔အတြက္ ျပည္သူကိုယ္တိုင္တင္ေျမွာက္တ့ဲအစိုးရလို႔အဓိပါယ္ဖြင့္ဆိုထားၾကသည့္အတြက္ ဒီမိုကေရစီ၏ေခါင္းေဆာင္ သည္ ျပည္သူသာျဖစ္ပါေၾကာင္း……………….

ကထိန္ပြဲႀကီးက်င္းပၿပီ

ေျမာက္ေလငယ္ သြင္းပါလို႔ 

ျမဴႏွင္းငယ္စိုစို

ျမင္တိုင္းငယ္ပ်ိဳသည္

ေရႊက်ီးညိဳ တာရာႏွင့္ 

ၾကတၱိကာ ထြန္းတ့ဲလတို႔ေလး။

တန္ေဆာင္ငယ္မာသ

ဆယ့္ႏွစ္လတြင္၊ခ်မ္းျမေအးရင္

ၿဗိစၦာခြင္သို႔၊ ရက္၀င္ေျပာင္းခြာ

ခ၀ဲညွာလဲ၊ ခိုင္လႊာ၀တ္မႈန္

ရနံ႔သာထံုေတာ့တယ္

ဘုန္းဂုဏ္ေၾကာ့ သမိၻန္မွာ

လွဴကထိန္ သဘင္ခင္းလို႔

က်င္းၾကတယ္ေလး။

                                   (မဟာအတုလမင္းႀကီး)

ကထိန္ဆိုသည္မွာ ပါဠိစကားလံုး ကထိနမွဆင္းသက္လာျခင္းျဖစ္သည္။ၿမဲၿမံခိုင္ခ့ံျခင္းဟု အနက္ဓိပါယ္ ရပါသည္။ သီတင္းကၽြတ္လျပည့္ေက်ာ္(၁)ရက္ေန႔မွတန္ေဆာင္မုန္းလျပည့္ေန႔အထိျဖစ္ေသာ္လည္း ျမန္မာႏိုင္ငံအႏွံ႕အျပားတြင္အမ်ားအားျဖင့္တန္ေဆာင္မုန္းလတြင္သာက်င္းပေလ့ရွိပါသည္။ တန္ေဆာင္ မုန္းလသည္ ၿဗိစၦာရာသီျဖစ္ၿပီး ၾကတိၱကာနကၡတ္စန္းယွဥ္၏။ ခ၀ဲပန္းပြင့္၏။ ကထိန္ပြဲက်င္းပ၏။ ပါဠိစာေပ တို႔ တြင္ မာေသသု သရဒံ ရနဏိယံဟု ဆိုေလရာ အဓိပါယ္မွာ လတကာတို႔တြင္ တန္ေဆာင္မုန္းလသည္ ေမြ႕ေလ်ာ္ဖြယ္ေကာင္း၏ဟု သာမညဖလသုတ္တြင္ ေတြ႕ရပါသည္။

လတကာတို႔ထက္ ေမြ႕ေလ်ာ္ဖြယ္ေကာင္းေသာ တန္ေဆာင္မုန္းလ၏ထင္ရွားေသာအမွတ္လကၡဏာမွာ ကထိန္ ခင္းျခင္းပင္ျဖစ္သည္။ ကထိန္ခင္းရျခင္းႏွင့္ပတ္သက္ၿပီး မဟာ ၀ဂ္ပါဠိေတာ္ကထိနကၡႏ ၶကတြင္ ေတြ႕ျမင္ၾကရ သည္။

ျမတ္စြာဘုရားသည္ သာ၀တၳိျပည္ ေဇတ၀န္ေက်ာင္းတြင္ သီတင္းသံုးေနေတာ္မူေသာအခါ သံုးက်ိပ္ေသာ ပါေ၀ယ်ကတိုင္းသားရဟန္းတို႔သည္ အရညကင္ဓူတင္၊ပ႑ပါတ္ဓူတင္၊ ပ့ံသကူဓူတင္ ၊ တိစီ၀ရိတ္ဓူတင္ ေဆာက္တည္ကုန္၏။ ထိုရဟန္းတို႔သည္ျမတ္စြာဘုရားကိုဖူးေျမာ္ရန္ သာ၀တၳိသို႔လာကုန္၏။သုိ႔ရာတြင္ ၀ါဆိုေန႔နီးကပ္ေနၿပီျဖစ္ေသာေၾကာင့္ ၀ါဆိုေန႔မီရန္မတတ္ႏိုင္ၾကသျဖင့္ ခရီးအၾကားျဖစ္ေသာ သာေကတ ၿမိဳ႕တြင္ ၀ါကပ္ခ့ဲရပါသည္။

ထို႔ေနာက္၀ါလကင္းလြတ္သီတင္းကၽြတ္အခါသမယသို႔ေရာက္ေတာ္မူေသာအခါတြင္ ပ၀ါရဏာျပဳၿပီးလွ်င္ မိုးသည္းထန္ စြာ ရြာသြန္းသျဖင့္ ေရစိုေသာသကၤန္းႏွင့္ ရႊံညႊန္မ်ားကိုျဖတ္သန္းကာ ျမတ္စြာဘုရားကိုဖူးေျမာ္ ရန္ ေရာက္ရွိလာၾကသည္။

ထိုအခါျမတ္စြာဘုရားသည္ ထိုရဟန္းတို႔ကို “ရဟန္းတို႔ က်န္းမာၾကကုန္၏ေလာ၊မွ်တၾကကုန္၏ ေလာ၊အညီအညြတ္ရွိ၀မ္းေျမာက္၀မ္းသာ မျငင္းခုန္ပဲ ခ်မ္းသာစြာ ၀ါကပ္ခ့ဲၾကရကုန္၏ေလာ၊ ဆြမ္းအတြက္ လည္းမပင္မပန္းပဲရွိၾကကုန္၏ေလာဟုေမးေတာ္မူရာတြင္ရဟန္းမ်ားက ျမတ္စြာဘုရားကိုဖူးေျမာ္ရန္ လာေရာက္ခ့ဲၾကရာတြင္ ၀ါတြင္းကာလျဖစ္ေသာေၾကာင့္ လမ္းခရီးတြင္ပင္၀ါကပ္ခ့ဲရေၾကာင္း ေလွ်ာက္တင္ ေတာ္ မူပ ါသည္။

ရဟန္းတို႔သည္ အရညကင္ဓူတင္ေဆာင္ေသာ ေတာရပုဂိဳလ္မ်ားျဖစ္ရာ လူသူေလးပါးနီးေသာၿမိဳ႕ရြာတို႔တြင္ မေနၾကေပ။ ပ႑ိပါတ္ဓူတင္ေဆာင္ၾကလ်က္ဆြမ္းခံစားၾကသက့ဲသို႔ ပံ့သကူဓူတင္ေဆာင္လွ်က္ လႊင့္ပစ္ထားေသာ အ၀တ္စုတ္တို႔ကိုသာ ေကာက္ယူခ်ဳပ္ဆိုးၿပီး၀တ္ရံုၾကသည့္ရဟန္းမ်ားျဖစ္ပါသည္။ ပံ့သကူသကၤန္းကိုပင္ ပိုပိုမိုမိုမထားၾကေပ။ ထို႔အတြက္ေၾကာင့္ မိုးသည္းထန္စြာရြာသြန္းခဲ့သည့္အတြက္ ေရစိုသကၤန္းမ်ားျဖင့္သာျမတ္စြာဘုရားကိုဖူးေျမာ္ခ့ဲၾကရသည္။

ထုိအခါျမတ္စြာဘုရားသည္ ရဟန္းတို႔၏အျဖစ္အပ်က္မ်ားကိုသိရွိခ့ဲရသျဖင့္ တရားေဟာၾကားၿပီးလွ်င္ “ရဟန္းတို႔၊ ၀ါကၽြတ္ေသာ ရဟန္းတို႔အား ကထိန္ခင၈္းျခင္းငွာခြင့္ျပဳ၏။ ကထိန္ခင္းၿပီးေသာရဟန္းတို႔အား ထင္ရွားရွိေသာရဟန္းတို႔အား မပန္ၾကားပဲ တကာမအိမ္သို႔သြားႏိုင္ျခင္း၊ တိစီ၀ရိတ္အဓိဌာန္တင္ေသာ သကၤန္းကိုမယူပဲ သြားႏိုင္ျခင္း၊ ဂဏေဘာဇဥ္ကို စားႏိုင္ျခင္း၊ အဓိ႒ာန္၀ိကပ ၸနာ မျပဳေသာသကၤန္းကို အလိုရွိတိုင္း ေဆာင္ႏိုင္ျခင္း၊ ထိုကထိန္ခင္းေသာ ေက်ာင္းတြင္ သကၤန္းျဖစ္ေပၚလာတိုင္း ကထိန္ခင္းေသာ ရဟန္းတို႔အား ျဖစ္ရျခင္းဟူေသာ ထိုငါးပါးေသာအာနိသင္တို႔ကုိရကုန္၏ ဟု မိန္႔ေတာ္မူ၏။

ျမတ္စြာဘုရားသည္ ဓူတင္ေဆာင္ေသာ ပါေ၀ယ်ကတိုင္းသားရဟန္းမ်ား၏ပင္ပန္းဆင္းရဲျခင္း ကိုၾကည့္ၿပီး ေတာ္မူၿပီးသကာလ ကထိန္ခင္းရန္ခြင့္ျပဳေတာ္မူခ့ဲျခင္းမွ စတင္ကာ ယေန႔ကာလအထိျမန္မာႏိုင္ငံအရပ္ရပ္ တြင္ တန္ေဆာင္မုန္းလေရာက္တိုင္းကထိန္ပြဲသဘင္ကို ၿခိမ့္ၿခိမ့္သဲက်င္းပခ့ဲၾကပါ သည္။

                                                      ဦးေသာ္ဇင္၏ ရာသီသဘင္ကိုမွီျငမ္းကိုးကားပါသည္။